Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

she-ra





To όνομα μου είναι Αlice. 'Οταν έγινα 14 το άλλαξα σε Vicki Vale, από εκείνη τη γκόμενα της DC Comics που εμφανίζεται στoν Βatman. Την ίδια εποχή την έκανα από το σπίτι μου και πήγα και άραξα σε μια κατάληψη σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στο Toronto, μαζί με διάφορους άλλους. Ήμουν και σε ένα punk- noise συγκρότημα τότε, τις Fetus Fatale, μαζί με άλλα τρία κορίτσια. Παίζαμε σε καταλήψεις και σε πάρτυ για την πλάκα μας, γούσταρα πολύ... Μετά από ένα από αυτά τα live ήρθε και με βρήκε ο Ethan. Του άρεσε μου είπε η φωνή μου και θα ήθελε να τραγουδήσω σε μερικά κομμάτια του, θα γράφαμε και σε studio και τέτοια. Kαλή φάση σκέφτηκα και συμφώνησα να πάω να γράψω. Στο studio o Ethan ηχογράφησε κρυφά το soundcheck. Έτσι έγινε το Alice Practice.
Όλα τα κομμάτια της ηχογράφησης τα ανεβάσαμε στο Myspace. Δεν σκεφτόμασταν να κάνουμε κάτι μεγάλο, θέλαμε σε φάση να ανεβάζουμε μουσική για download, για όποιον γούσταρε να ακούσει και να παίζουμε σε πάρτυ σε υπόγεια. Από εκεί μας βρήκαν διάφορες εταιρείες που ήθελαν να κυκλοφορήσουν τη μουσική μας τύπου επίσημα. Έτσι βγάλαμε το πρώτο βινύλιο που ξεπουλησε τα 500 κομμάτια σε τρεις μέρες και από κει και πέρα η φάση πήρε το δρόμο της.
Δεν άφησα αμέσως τις Fetus βέβαια, γούσταρα πολύ να παίζω με τα κορίτσια, άλλα όταν το πράγμα με τον Ethan έγινε μεγαλύτερο και άρχισαν οι περιοδείες δεν προλάβαινα και έπρεπε να τις αφήσω. Κάπου εκεί ξανάγινα Αlice και ακόμα παραμένω.
Είμαστε σίγουρα punk και όχι disco μαλακίες. Απλά χρησιμοποιούμε synths. Mισώ τα video games και μισώ τους ήχους στα video games. Γι' αυτό και γουστάρω που ο Ethan χρησιμοποιεί όλους αυτούς τους μαλακισμένους ηλεκτρονικούς ήχους, γιατί είναι ενοχλητικοί: η ενόχληση προκαλεί ένα συναίσθημα στους ανθρώπους. Αν ακούσεις ένα μάτσο γαμημένα ενοχλητικούς ήχους, σίγουρα θα νιώσεις κάτι.
Τους στίχους στα κομμάτια τους γράφω εγώ. Θέλω με τους στίχους να λέω πράγματα που δεν έχω ακούσει άλλους να λένε. Υπάρχουν εκεί έξω αρκετές μπάντες που η μουσική τους είναι αξιοπρεπής, αλλά οι στίχοι είναι σκατά. Δεν ήθελα να είναι έτσι με μας, γι' αυτό χαίρομαι που δεν γράφει τους στίχους ο μαλάκας ο Ethan. Παρ' όλα αυτά, έτσι όπως ουρλιάζω στα κομμάτια, δεν είναι να απορεί κανείς που κανένας δεν καταλαβαίνει τι λέω, ούτως ή άλλως. Ίσως πρέπει να ανεβάσω τους στίχους κάπου για να σταματήσουν όλοι αυτοί οι μαλάκες να φωνάζουν τα λάθος λόγια στα live μας...
Α, ναι, σωστά, τα live μας... Αν δεν μας έχεις δει, χάνεις φίλε, σίγουρα όμως θα έχεις ακούσει κάποιον πιο ψαγμένο από σένα να μιλάει για μας. Αν μπορούσα να περιγράψω τα live μας με τρεις λέξεις αυτές θα ήταν εμετός, ξερατό, γαστρικά υγρά.Καλά, τέσσερις λέξεις, αλλά μη μου κολάς τώρα ρε, αφού ξέρεις τι εννοώ. Τώρα που το σκέφτομαι, ο Ethan έχει περιγράψει τη μουσική μας σαν ξερατό που μιλάει, να που συμφωνούμε με το μαλάκα...
Τέλοσπάντων, στα live εγώ είμαι υπερθέαμα, χτυπιέμαι πάνω κάτω σαν να έχω πάθει κρίση επιληψίας ή σαν να υποφέρω από αυτισμό ή κάτι και μετά κάνω crowdsurfing. Πάντα κάνω crowdsurfing, ή μάλλον όχι crowdsurfing, αυτό που κάνω είναι να στέκομαι πάνω στον κόσμο και αυτοί με κρατάνε όρθια και εγώ τραγουδάω. Βέβαια κάποιες φορες αυτό μας βάζει σε μπελάδες... όπως στο Glastonbury το 2008 που αυτοί οι γαμιόληδες ήθελαν να μας κατεβάσουν από τη σκηνή... ή σε κείνο το δισκάδικο στο Λονδίνο που ο κόσμος άρχισε να τα σπάει. Άκουσα ότι η Rough Trade χέστηκε πάνω της και έκοψε για λίγο τα live στο μαγαζάκι μετά από μας... χαχα.
Επίσης, γουστάρω να πλακώνομαι με σεκιουριτάδες, όπως στο Fabulous το 2008 ή στο Sonar, το 2009 που έσπαγα τα drumkit και ερχόντουσαν να να με μαζέψουν οι γαμιόληδες... punk φάση λέμε...
Το αγαπημένο μου όμως ήταν σε κείνο το παρτάκι στο L.A. που ο θόρυβος ήταν τόσο πολύς που ήρθαν οι μπάτσοι, αλλά ο κόσμος δεν κώλωσε και άρχισε να τους πετάει μπουκάλια, ε, μετά από αυτό μας έφεραν ένα ελικόπτερο, φάση αμερικάνικη καταδίωξη... γούσταρα πολύ...
Εκεί που ξενέρωσα ήταν στο SXSW, που παραλίγο να με συλλάβουν στο ίδιο μου το live γιατί έπινα και ήμουν ανήλικη, εκεί κόντευαν να μου πεταχτούν τα χημικά από τα αυτιά και αυτούς τους πείραξε που κρατούσα ένα μπουκάλι μπύρα. Α, και στο Βrighton, που πλάκωσαν οι μπάτσοι να με μαζέψουν γιατί κακοποιούσα λέει τον κόσμο...
Τραυματισμοί... γάματα, έχω σπάσει δύο πλευρά σε αυτοκινητιστικό, έχω πάθει διάσειση από χτύπημα που μου ριξε ένας κωλόμπατσος σε μία συμπλοκή, έσπασα και τον αστράγαλό μου σε μια συναυλία στο Τοkyo, αλλλά δε γαμιέται... έπαιξα ΄και στην περιοδεία εκείνης της κωλοφυλλάδας με πατερίτσα...
Γουστάρω τις μπάντες που είναι επιθετικές και ωμές, το θέμα είναι να είμαστε όσο πιο ακατέργαστοι γίνεται...Γι' αυτό και στα live καίω τον κόσμο με τσιγάρα και χύνω βότκα πάνω τους...
Στο κάτω κάτω αυτό είναι punk και να πάνε όλοι να γαμηθούνε, δε δίνω δεκάρα για το τι πιστεύει ο κόσμος για μένα...

υ.γ.: για τον τύπο που ξυλοφόρτωσα στο Latitude: " You touch my tits, i kick you in the fucking head"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου