Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

i lost my girl to the rolling stones




Ok.
Σκoπός μιας μπάντας συνήθως είναι να φτιάξει την καλύτερη μουσική που το άθροισμα των μελών της είναι ικανό να δημιουργήσει, έπειτα να ξεχωρίσει από τον υπολοιπο μουσικό πολτό σαν σβόλος μέσα στη σούπα, να αποκτήσει το δικό της πιστό ακροατήριο που θα καταναλώνει καφάσια μπίρας ορκιζόμενο στο όνομα της, και έπειτα ξέρω 'γω, συμβόλαια εκατομμυρίων σε δισκογραφικές, ακριβά αυτοκίνητα, σπιταρώνα στο L. A. και loft στην Ν.Υ, ή έστω, για τους πιο ταπεινούς, να μπορεί να ζει από
την τεχνη της.
Ok.
Τι γίνεται τώρα, αν μια μπάντα κανει ακριβώς τα αντίθετα από το παραπάνω προδιαγεγραμμένο όνειρο του wannabe rockstar; Αν σχηματίζεται χωρίς να έχει ιδέα από μουσική, για να παίζει σε πάρτι μαζί με τα υπολοιπα συγκροτήματα της πόλης, για να γίνει μέρος της σκηνής αντί για να ξεχωρίσει από αυτή, αν συνειδητά γαμάει κάθε της προσπάθεια να φτιάξει μουσική αντί για ενοχλητικά κακοφωνήματα που απευθύνονται στους πλέον μουσικά αδαείς, αν αντί για βίλες ονειρεύεται trailer parks και αν αντί για pop stardom γουστάρει το trash culture που η μεσοαστική καταγωγή της την εμπόδισε να ζήσει αλλά που αυτή το απορρόφησε έτσι κι αλλιώς μέσα από τις ταινίες και το ιντερνετ τη στιγμή που οι συνομήλικοί της έβλεπαν american idol μασουλώντας πατατάκια;
Ok.
Τι γίνεται τώρα αν αυτή η μπάντα αποτελείται από τρία-τέσσερα κοριτσάκια που θέλουν να δείξουν ότι δεν είναι και τόσο καλά κορίτσια, που δεν τα ενδιαφέρει και τόσο η μουσική όσο το να περνάνε καλά, που ποτέ δεν θα γίνουν η επόμενη μεγάλη μπάντα, γιατί απλά δεν είναι τόσο καλές μουσικοί και απο πάνω βαριούνται και να ηχογραφήσουν το ίδιο κομμάτι δεύτερη φορα, αλλά που παίζουν μόνο για την καύλα τους και -ναι- απλά για να φορέσουν τα φορεματάκια τους, να μεθύσουν, να παίξουν στο cool πάρτι της γειτονιάς και μετά να μπουν στο βανάκι τους και να φύγουν.

Ε, τότε είναι μάλλον προβλέψιμο ότι τα μουσικά αποτελέσματα θα είναι κάπως άτεχνα και σίγουρα αρκετά ενοχλητικά για το περισσότερο μουσικά επιμορφωμένο ακροατήριο.

Αλλά στην εποχή της jessika simpson και της adele, δεν ξέρω αν αυτό είναι τόσο κακό πράγμα τελικά.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου