with lisa crystal carver
Αίθουσα διδασκαλίας σε επαρχιακό αμερικάνικο πανεπιστήμιο,τέλος της άνοιξης.
Είναι αργά το απόγευμα, ο ήλιος έχει αρχίσει εδώ και ώρα την καθοδική του πορεία στην άκρη του ορίζοντα και ένα πορτοκαλι χρώμα εισβάλει χωρίς την φοιτητική του ταυτότητα στην αίθουσα όπου η Lisa Crystal Carver διδάσκει το τελευταίο μάθημα της ημέρας, σε μια μικρή αλλά γεμάτη αίθουσα του κατα τα άλλα ευρύχωρου αλλά άδειου κτίριου του τμήματος αγγλικής φιλολογίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια .
Καμιά εικοσαριά δεκαοχτάχρονα αγόρια και κορίτσια βρίσκονται καθισμένα σε μονοθέσια θρανία στηρίζοντας με κάποια δυσκολία τα ξανθομάλλικα, μαστουρωμένα από τους μπάφους κεφάλια τους ανάμεσα στα χέρια τους. Κάτω απο το βερικοκί φως , τα ρόδινα μάγουλά τους φαίνονται ακόμα πιο ροζ. Κάποιοι ανταλλάσουν χαμηλόφωνα κακόγουστα αστεία με σεξουαλικά υποννοούμενα τόσο προφανή που παύουν να είναι υποννοούμενα, ενώ κάποιοι άλλοι απλά κοιτάνε μισοτριπαρισμένοι το άπειρο που εκτείνεται μέχρι τον πράσινο πίνακα στον απέναντι τοίχο της αίθουσας. Ο ανθός της μελλοντικής αμερικάνικης διανόησης είναι συγκεντρωμένος εδώ.
Σε λίγο ακούγεται ένα διαπεραστικό, οξύ τρίξιμο και η πόρτα ανοίγει για να μπει μέσα η καθηγήτρια. Τώρα στην αίθουσα επικρατεί απόλυτη ησυχία. Τα μάτια όλων παρακολουθούν την αδύνατη μαυρομάλλα που, αφού διασχίζει με μεγάλα βήματα την αίθουσα, καταλήγει να στέκεται μπροστά από την έδρα. Σήμερα φοράει μαύρη στενή φούστα με σκίσιμο και κρεμ αμάνικο μπλουζάκι μέσα από το οποίο οι πιο παρατηρητικοί μπορούν να θαυμασουν το δαντελένιο σχέδιο του σουτιέν της. Στην άκρη της μύτης της είναι στερεωμένα σε μια επικίνδυνη ισορροπία μαύρα γυαλιά με χοντρό σκελετο.
"Καλησπέρα σε όλους", απευθύνει έναν αγέλαστο χαιρετισμό και έπειτα κάθεται πάνω στην έδρα και σταυρώνει τα πόδια. Τώρα το σκίσιμο στη φούστα έχει φτάσει σχεδόν μέχρι το ύψος του εσώρουχού της αφήνοντας να αποκαλυφθεί σχεδόν ολόκληρο ένα καθόλου αδιάφορο σετ ποδιών.
"Πέρασα όλη την προηγούμενη εβδομάδα διορθώνοντας τα γραπτά σας" -ξεκινά να λέει αργά ενώ παράλληλα αρπάζει το χαρτοφύλακά της και αρχίζει να αδειάζει από μέσα με αταίριαστο για τη χροια της φωνή της μένος ένα πακέτο τετραδια- " και μπορώ να πω..." -κοιτάζει με βλέμμα που φανερώνει -χμμμ...-σκεπτικισμό τον μπλε σωρό που έχει σχηματιστεί πάνω στην έδρα- "ότι επρόκειτο για ένα απροσδόκητο...σπάνιο...πρωτόγνωρο... χάσιμο χρόνου!" Τώρα έχει σηκωθεί με ένα πηδηματάκι από την έδρα και βηματίζει πάνω κάτω στην αίθουσα με τη νευρικότητα σκίουρου που έχει κάνει χρήση διεγερτικών ουσιών, μοιράζοντας με κρότο τα τετράδια στα θρανία.
" Την ίδια στιγμή που θα μπορούσα να κάνω τόσα περισσότερο ενδιαφέροντα πράγματα, όπως να τακτοποιώ τα εσώρουχα μου κατά χρωματική διάταξη ή να φαντασιώνομαι ότι κάνω σεξ με τον άσχημο υπέρβαρο και τριχωτό μου γείτονα, εγώ ήμουν αναγκασμένη να διορθώνω αυτές τις... μπούρδες που από ότι φαίνεται είναι η δική σας ιδεά για το γράψιμο!"
Έχει τελειώσει με το μοίρασμα των τετραδίων και τώρα στεκεται μπροστά στον πίνακα.
" Ίσως να μην το προσέξατε όταν κάνατε τις εγγραφές σας γιατί είχατε πιει πολλούς μπάφους, ή μπορεί κάποιοι από σας να μην γνωρίζουν ανάγνωση, αλλά το όνομα του μαθήματος είναι..." Γυρίζει στον πίνακα πιάνει μια κιμωλία και αρχίζει να γράφει: "Δημιουργική-παρορμητική-ανερμάτιστη γραφή"
Έπειτα υπογραμμίζει μία- μία τις λέξεις κάνοντας την κιμωλία να τρίζει πάνω στον πίνακα. " αυτό που έσεις κάνετε..." δεν είναι ούτε δημιουργικό -σκουιιιιιικ- "ούτε παρορμητικό"-σκουιιιιιιιιιιιιιιιιικ- "ούτε καν γραφή δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτό το συνοθύλλευμα ανοησίας!" Αφήνει την κιμωλία κάτω και κοιτάζει απειλητικά το μικρό πλήθος από φάτσες που την κοιτάζουν ζαβλακωμένες αλλά αδιάφορες.
"Για αυτό σήμερα... "
"Αποφάσισα να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο" λέει και η εκφρασή της αλλάζει εντελώς απροειδοποίητα. Ένα ανασήκωμα των χειλιών που φέρνει σε χαμόγελο έρχεται να προσγειωθεί πάνω στη μούρη της.
"Θα κάνουμε μια άσκηση, μια ...χμμ...πρωτότυπη άσκηση, κάπως αντισυμβατική είναι η αλήθεια, αλλά είμαι σίγουρη ότι στο τέλος θα σας αρέσει πολύ". Η Lisa μιλάει τώρα πιο γρήγορα και με περισσότερο κέφι ενώ παράλληλα έχει αρχίσει και πάλι να βηματίζει πάνω κάτω στην αίθουσα. " Μία άσκηση που μου έμαθε κάποιος, πριν κάμποσα χρόνια, τον καιρό που γύριζα σε περιοδεία με τους suckdog κάπου στο Τέξας, στο Midland- ή μήπως ήταν στο Beaumont ;Οι τοποθεσίες πάντα μου διεφεύγουν... "
Το βλέμμα της Carver έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει, οι κόρες των ματιών της έχουν διασταλεί και έχουν γίνει τεράστιοι μαύροι δίσκοι, σχεδόν καλύπτουν ολόκληρα τα μάτια της, η ίδια όμως μοιάζει σαν να μην βλέπει μπροστά της, σαν να περπατάει πάνω κάτω στην αίθουσα όπως μια τυφλή θα περπατούσε σε ένα χώρο που μετά από χρόνια στο σκοτάδι του τον έχει πια χαρτογραφήσει με κάθε λεπτομέρεια ώστε να μη τσακίζεται πάνω στα έπιπλα. Η αναπνοή της έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε ένα ελαφρυ, σέξι λαχάνιασμα. Τα μέχρι εκείνη τη στιγμή μαστούρικα τεμπέλικα παιδιά αρχίζουν να ανασηκώνονται στις καρέκλες τους και να κοιτάζονται μεταξύ τους.
"Τέλοσπάντων, ο άνθρωπος που μου έμαθε την άσκηση αυτή ήταν ένας Ινδος γκουρού, τώρα τρέχα γύρευε τι δουλειά είχε ο Ινδος στο Τέξας, αυτή είναι μια άλλη ιστορία που θα σας την πω κάποια άλλη φορα...Αν και την άσκηση αυτή την έχω ..μμμ.. παραλλάξει ελαφρώς, την έχω κάνει -πως να το πω- πιο... συναρπαστική!"
Απότομα, η Lisa σταματά να βηματίζει. Στέκεται μπροστά από την έδρα, κοίταξε την τάξη με χαμόγελο 24 καρατίων και ανακοινώνει με ενθουσιασμό: " Το όνομα της άσκησης είναι: "Δέσε το σώμα σου και το μυαλό σου θα λυθεί'- ή κάπως έτσι τέλοσπάντων".
"Jessie" γυρίζει αμέσως μετά στην κοπέλα με τα μακριά ξανθά μαλλιά που κάθεται στο δεύτερο θρανίο,
" θέλω να πάρεις αυτό και να το τυλίξεις γύρω από τον φίλο σου τον Larry που κάθεται εδώ πέρα..."
Όπου "αυτό" είναι ένα μπλε συρματόσκοινο το οποίο η Carver έχει επιδέξια ανασύρει από την τσάντα της πριν από μερικά δευτερόλεπτα και τώρα το κραδαίνει μπροστά στην Jessie, με τόσο ενθουσιασμό σαν μαμα που δινει για πρώτη φορά στην κόρη της τα φωτάκια για το χριστουγεννιατικο δέντρο. Η Jessie κοιτάζει αποσβολωμένη μια την Carver και μια τον Larry, ο οποίος με την σειρά του κοιτάζει έντρομος μια την Jessie και μια την Carver.
"Εμπρος λοιπόν Jessie, μην με κοιτάς σαν κουτορνίθι... εξάλλου, έχω ακούσει ότι ο Larry απο 'δω γουστάρει τα δεσίματα, αν και όχι μαζί σου βέβαια ή μήπως όχι, larry;" Ο Larry τώρα κοιτάζει κάτω και η Jessie κοιτάζει τον Larry με μάτια που γυαλίζουν.
" Ουπς, μήπως είπα κάτι που δεν έπρεπε;" αναρωτιέται μεγαλόφωνα η Lisa.
Η Jessie παίρνει τελικά το συρματόσκοινο από τα χέρια της Carver και αρχίζει να το τυλίγει με μοχθηρή απόλαυση γύρω από τον Larry που την κοιτάζει με ύφος απολογητικό.
"Έτσι μπράβο...Δε μου λες Larry, με ποιο χέρι ανοίγεις τη μπίρα σου, αυτοϊκανοποιείσαι και τελοσπάντων εμμ.. γράφεις αυτές τις ανοησίες που είχα το θλιβερό προνόμιο να διαβάσω την προηγούμενη εβδομάδα; αν και καλό θα ήταν να περιορίσεις τη δράση του στις δύο πρώτες ασχολίες ...με το δεξί, δεν είναι;" Ο Larry γνέφει καταφατικά. " Λοιπόν, Jessie, αυτό που θέλω να κάνεις είναι να αφήσεις το δεξί χέρι του Larry μας ελεύθερο."
Όσο η Jessie δένει τον Larry, η Carver αρχίζει να μοιράζει συρματόσκοινα σε κάθε θρανίο, μοιράζοντας μαζί και οδηγίες με βαθιά φωνή. Φέρνει λίγο σε ζόμπι.
" Θέλω ο καθένας σας να δέσει τον μπροστινό του ακριβώς όπως έκανε η Jessie με τον Larry, αφήνοντας το καλό χεράκι ελεύθερο".
Μπορεί να φταίει η υπνωτική φωνή της Carver, μπορεί να φταίει η περιέργεια να δουν που το πάει η τύπισσα , το πιθανότερο είναι ότι φταίει η γενικότερη μαστούρα, πάντως τα παιδιά υπακούουν με ενθουσιασμό σχεδόν και σε λίγο όλη η τάξη είναι δεμένη στα καθίσματά της με το ένα χέρι ελεύθερο. Η Lisa δένει η ίδια τον τελευταίο, ένα παιδί με πορτοκαλί μαλλιά και κοιλιακούς που χάιδευε όσο τύλιγε το σκοινί γύρω του σαν πρωταγωνίστρια σε τσόντα-φάρσα. Έπειτα κάθεται στην έδρα με τα γυμνά της πόδια σε κοινή θέα. Σαν ιέρεια σε αρχαία τραγωδία ανακοινώνει:
"Και τώρα η άσκηση"
" Με το ελεύθερο χέρι σας, πιάστε τα μολύβια σας και αρχίστε να γράφετε. Το θέμα σας είναι: "Επίσκεψη στο σουπερ μαρκετ ενώ είμαι τριπαρισμένος. Εικόνες και συναισθήματα".
'Τα γραπτά θα αξιολογούνται επιτόπου".
Όλοι αρχίζουν και πάλι να κοιτάζονται μεταξύ τους.Ακούγεται ένα σούσουρο. Κανενός το χέρι δεν κουνιέται.
"Και για να κάνουμε τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα ... κριτήριο αξιολόγησης... θα είναι αυτό εδω..."
Και τότε η Lisa εμφανίζει ένα κομψό smith & wesson 637 του οποίου την κάνη στρέφει παιχνιδιάρικα προς το ακροατήριο της. Ένα πνιχτό, αλλά αυθορμητο και απόλυτα συγχρονισμένο ααΧΧ! αναδύεται από τα λαρύγγια των παιδιών.
"Αφήστε τις κουβέντες και αρχίστε να γράφετε. Τα λόγια δεν θα σας σώσουν σε ένα άδειο κτίριο. Η μάλλον, μόνο τα λόγια θα σας σώσουν. Τι ειρωνία. Έχετε ακριβώς εικοσιπέντε λεπτά."
Η Lisa γέρνει προς τα πίσω και κοιτάζει αφηρημένα, σχεδόν ηδονιστικά το κενό . Το s&w αστράφτει στο χέρι της.
Το ρολόι στον τοίχο έδειχνε επτά και μισή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου