Katara sto reverb

Απόσπασμα από τη διπλωματική εργασία της Maria Juur






... το πέρασμα από τον μουσικό στον παραγωγό μουσικής είναι μια διαδικασία η οποία έχει ξεκινήσει να συντελείται από την προηγούμενη δεκαετία και εξακολουθεί να συντελείται με ολοένα αυξανόμενη ενταση τα τελευταία χρόνια. Με τον όρο "μουσικος" εδώ ορίζεται το άτομο το οποίο δημιουργεί μουσική αν όχι πάντα χρησιμοποιώντας κατεξοχήν συμβατικά μουσικά μέσα, αλλά πάντως μουσική η οποία έχει ως αφετηρία τον ίδιο τον μουσικό, μουσική η οποία θα μπορούσε να οριστεί ως πρωτοτυπη. Ο όρος πρωτότυπη δεν σημαίνει βέβαια ότι ο μουσικός δεν αποτελεί μέρος μιας μουσικής συνέχειας και κομμάτι της μουσικής ιστορίας, ότι δεν έχει επιρροές και πηγές έμπνευσης, ότι δεν έχει επηρεαστεί από άλλους μουσικούς. Ο όρος πρωτότυπη αναφέρεται στην ικανότητα του μουσικού να επεξεργαζεται συνειδητά ή ασυνείδητα τις μουσικές του επιρροές προκειμένου να δημιουργήσει ένα μουσικό αποτέλεσμα νέο, το οποίο πηγάζει από αυτόν τον ίδιο.
Ο μουσικός παραγωγός από την άλλη μπορεί συνειδητά να χρησιμοποιεί τα προιόντα των μουσικών προκειμένου και εκείνος να παράγει ένα μουσικό προιόν νέο, το οποίο όμως αποτελεί αποτέλεσμα μιας επεξεργασίας περισσότερο λογικευμένης, περισσότερο εγκεφαλικής και θυμικής και λιγότερο συναισθηματικής. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο μουσικός μοιάζει με τον μάγο της φυλής ο οποίος παράγει αυτοσχέδια φίλτρα ενώ ο μουσικός παραγωγός μοιάζει με τον φαμακοποιό ο οποίος κατασκευάζει φάρμακα με βάση τις γνώσεις του και την ταξινόμηση των βοτάνων. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ίδιο - η παραγωγή ενός γιατρικού ή στην περίπτωσή μας ενός μουσικού προϊόντος- η μουσική διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε είναι ωστόσο πολύ διαφορετική και βασίζεται σε διαφορετικές μεθόδους.
Η ανάπτυξη του διαδικτύου και των ηλεκρονικών μέσων, η αύξηση του αριθμού των νεαρών ατόμων τα οποία λαμβάνουν πανεπιστημιακή μόρφωση, η ολοένα και μεγαλύτερη ενασχόληση ακαδημαϊκών με αυτό τo είδος μουσικής που αποκαλείται underground μουσική ( για ανάλυση του όρου δες σελίδα 15, για λίστα μουσικών που είναι επίσης πανεπιστημιακοί δες παράρτημα 2β) έχει οδηγήσει σε μια αποδομητική αντίληψη της μουσικής, σε αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε μετα- μουσική αντίληψη της μουσικής, κατά την οποία οι ίδιοι οι παραγωγοί της μουσικής στοχάζονται πάνω στο ίδιο τους το προιόν, πάνω στην ίδια τους την πρακτική. Το διαδίκτυο οφελεί την μετα-μουσική αυτή αντιληψη αφενός παρέχοντας την δυνατότητα στους μουσικούς παραγωγούς να επεξεργαστούν , να χρησιμοποιήσουν ως samples τα έργα άλλων μουσικών και να παράγουν με εύκολο και γρήγορο τρόπο νέα μουσικά προιόντα, και αφετέρου παρέχοντας σε ένα ευρύ σύνολο ανθρώπων, τόσο παραγωγών όσο και καταναλωτών μουσικής να εκθέσουν κριτικές απόψεις, να αναλύσουν και να ανταλλάξουν ιδέες σχετικά και για τα μουσικά προιόντα.
Ειδικά η έκρηξη της δημιουργίας μουσικών blogs στα οποία ο κάθε επίδοξος μουσικός κριτικός έχει την δυνατότητα να εκθέσει τις προσωπικές του κρίσεις για οποιοδήποτε μουσικό προιόν συνέβαλλε καθοριστικά στην εγκεφαλοποίηση της μουσικής και στην αναπτυξη της συζήτησης σχετικά με τη μουσική παρά στην παραγωγή της μουσικής αυτής καθαυτής και ώθησε και τους ίδιους τους μουσικούς παραγωγούς σε μια διαδικασία μουσικής παραγωγής περισσότερο γνωσιακής, μιας διαδικασίας που βασίζεται περισσότερο στην ανακύκλωση και στην ευκολία των μέσων για να εκφραστεί μια εγκεφαλική η συναισθηματική κατάσταση ή ακόμα και για να ενταχθεί ο μουσικός παραγωγός σε μια πολιτιστική ελίτ παρά στην έκφραση καθαρής οργής, πόνου, ερωτικής απογοητευσης ή επιθυμίας ή άλλων ακατέργαστων συναισθημάτων....



Απόσπασμα από τις παρατηρήσεις ενός εκ των δύο επιβλέποντων καθηγητών:Σκέψη ανά σημεία αδόμητη και αποσπασματική, χρήση όρων οι οποίοι δεν επεξηγούνται επαρκώς, ελειπής παράθεση πηγών και ερευνητικών στοιχείων τα οποία να υποστηρίζουν την άποψη της γράφουσας, διατύπωση ισχυρισμών οι οποίοι δεν επαληθεύονται με επιστημονικό τρόπο, γενικότερα λόγος ο οποίος παραπέμπει περισσότερο σε άρθρο για έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο ευρείας κατανάλωσης, παρά σε επιστημονικό άρθρο.


Maria Minerva. Spiral by suruei

Maria Minerva- Kyrie Eleison by prettypretty



Maria Minerva - Disko Bliss by nofearofpop.net

all eyes on you







Πριν μερικά χρόνια σπούδαζα κάτι που είχε σχέση με αρχιτεκτονική ανοιχτών χώρων σε ένα πανεπιστήμιο της Ουαλίας. Για ευνόητους λόγους δεν θα σου πω σε ποιο αλλά με λίγο ψάξιμο δεν θα είναι δύσκολο να το εντοπίσεις. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους βρετανούς συμφοιτητές μου που έκαναν παρέα σχεδόν αποκλειστικά μεταξύ τους, είχα αποφασίσει να συγκατοικήσω σε ενα σπίτι με αυτό που αποκαλούμε international students. Είχα περάσει όλη μου τη ζωη στο Λονδίνο και σε αυτή τη φάση την είχα δει κάπως χίπικα, ξέρεις, να γνωρίσω ανθρώπους από άλλες κουλτούρες και έτσι, 70s αναβίωση ξέρω 'γω. Βρέθηκα λοιπόν να συγκατοικώ σε ένα διώροφο σπίτι μαζί με έναν Ινδό, έναν Κινέζο ( δε μας μιλούσε σχεδόν ποτέ, μόνο έκοβε λαχανικά όλη την ώρα στην κουζίνα με έναν τεραστιο μπαλτά που κρατούσε στο συρτάρι ειδικά για αυτή τη δουλειά- ή τουλάχιστον έτσι ήθελα να πιστευω) και έναν Ισπανό που έμενε μαζί στο ίδιο δωμάτιο με την κοπέλα του. Η κοπέλα έμενε στο σπίτι παράνομα, δηλαδή χωρίς να το ξέρει ο ιδιοκτήτης, ένας μαφιοζος φραγκοφονιάς πακιστανός που μας κυνηγούσε κάθε δεύτερη του μήνα για το νοίκι. Ονόματα ας μην πούμε, ας πούμε μόνο ότι την κοπέλα την έλεγαν Veronica.
Λοιπόν, με τον Ινδό και τα δύο Ισπανάκια καταλήξαμε να κάνουμε κολλητή παρέα, βραδια ινδικού κινηματογράφου, βραδιά ισπανικής κουζίνας και μετά το αναποδο, λιώσιμο με μπάφους αν και ο Ινδός ψιλοαπείχε, εξόδους στις παρακμιακές pubs της περιοχής.
Eνα βράδυ, ο Ισπανός φέρνει στο σπίτι ένα Ουαλό φίλο του, που η σανίδα του σερφ που χρησιμοποιούσε ως μέσο μεταφοράς του είχε χαρίσει μυς αλά σταρ του σινεμα. Αράζουμε και λιώνουμε με μπίρες ανάβοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Γύρω στο ξημέρωμα ο Ισπανός μου λέει, ξέρεις νομίζω ότι ο φίλος μου γουστάρει, οπότε δεν χρειάζεται να κάθεσαι να τον κοιτάς σα ξελιγωμένη, ποια εγώ, του κάνω δήθεν εκνευρισμένη και με κάποια απορία γιατι νόμιζα ότι όλο το βραδυ προσποιούμουν με κάποια επιτυχία την αδιάφορη. Τελοσπάντων, μη λεμε πολλά, παίρνω θάρρος, πλησιάζω τον σερφα και γίνεται η φάση. Το πρώτο φως είχε σκάσει πριν απο καμιά ώρα και ανάμεσα στα σάλια και τα φιλιά, ο σερφας μου κάνει"εχω το φορτηγάκι μου απέξω, θες να πάμε στην παραλία;" "πάμε" του κάνω κι εγω, αν και η φάση μου ακούστηκε ελαφρως creepy. Κάπως έτσι φτάσαμε στην παραλία, μία απο αυτές τις τεράστιες ουαλικές ακτές, καταχείμωνο με το σερφά να παλεύει με τα κύματα 7 η ώρα το πρωί κι εμένα να τουρτουρίζω καθισμένη στην άμμο τυλιγμένη με όλα του τα ρούχα και προσπαθώντας να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά.
Απο τότε αρχίσαμε να κάνουμε παρέα οι τεσσερείς μας, ζευγαράκια φάση, ο σερφας, εγώ, ο Ισπανός και η Veronica. Ο Ινδός την έκανε, δεν γούσταρε και πολύ την καινούρια σύνθεση φαίνεται, συνεχεια προφασιζόταν ότι είχε διάβασμα, αλλά έχω την εντύπωση ότι μας κοιτούσε κάπως πληγωμένα όταν ανεβαινε στο δωμάτιο του. Πηγαίναμε συνέχεια με το φορτηγάκι στην παραλία και αράζαμε, παρά το ψωλόκρυο, ο Ουαλός έκανε σερφ με άλλους σερφάδες φίλους του και εμείς πίναμε αλκοόλ για να γλιτώσουμε την υποθερμία και καπνίζαμε. Η παραλία αυτή που πηγαίναμε συνήθως, όπως πολλές από τις ουαλικές παραλίες ήταν η γηινη κατάληξη ενός θεόρατου γκρεμού που ορθονώταν ακριβώς από πάνω της. Καμία φορά ανεβαίναμε πάνω στον γκρεμό όπου ο αέρας φυσούσε γάμησε τα και φωνάζαμε για εκτόνωση ή παίζαμε την "κότα", ποιος δηλαδή θα σταθεί πιο κοντά σην άκρη του γκρεμού.
Τον τελευταίο καρό πριν από το περιστατικό είχα προσέξει ότι η Veronica δεν ήταν και πολύ στα καλά της. Δεν μας μιλούσε και πολύ, τα μάτια της όποτε συναντιόμασταν στην κουζίνα ήταν κόκκινα, απέφευγε ιδιαίτερα να μιλάει με τον σερφά, δεν ήθελε να αράζει μαζί μας στην παραλία.
Την ημέρα εκείνη την είχα παρακαλέσει να έρθει μαζί μας αν και εκεινη επέμενε ότι δε γούσταρε να έρθει. Ανεβήκαμε στο γκρεμό, και αφήσαμε τον Ουαλό με το σερφ του. Αποφασίσαμε με τον Ισπανό να παίξουμε την "κότα". Η Veronica δεν ήθελε, πήγε και κάθισε λίγο παραπέρα και μας κοίταζε:"Εγώ θα είμαι ο κριτής του αγώνα" είπε. Μετά από λίγο και ενω χαχανίζαμε και ψευτοσπρωχνόμασταν με τον Ισπανό ακούσαμε την φωνή της Veronica σαν από αλλη διασταση να φωνάζει:
"χασατε!"
Γυρίσαμε και ειδαμε το σώμα της να ξεκολάει από το έδαφος και να πέφτει από τα βράχια.
Μαλάκα, θα σου ακουστεί κλισέ αλλά νομίζω ότι όταν μας κοιταξε για τελευταία φορά χαμογελούσε.

i lost my girl to the rolling stones




Ok.
Σκoπός μιας μπάντας συνήθως είναι να φτιάξει την καλύτερη μουσική που το άθροισμα των μελών της είναι ικανό να δημιουργήσει, έπειτα να ξεχωρίσει από τον υπολοιπο μουσικό πολτό σαν σβόλος μέσα στη σούπα, να αποκτήσει το δικό της πιστό ακροατήριο που θα καταναλώνει καφάσια μπίρας ορκιζόμενο στο όνομα της, και έπειτα ξέρω 'γω, συμβόλαια εκατομμυρίων σε δισκογραφικές, ακριβά αυτοκίνητα, σπιταρώνα στο L. A. και loft στην Ν.Υ, ή έστω, για τους πιο ταπεινούς, να μπορεί να ζει από την τεχνη της.
Ok.
Τι γίνεται τώρα, αν μια μπάντα κανει ακριβώς τα αντίθετα από το παραπάνω προδιαγεγραμμένο όνειρο του wannabe rockstar; Αν σχηματίζεται χωρίς να έχει ιδέα από μουσική, για να παίζει σε πάρτι μαζί με τα υπολοιπα συγκροτήματα της πόλης, για να γίνει μέρος της σκηνής αντί για να ξεχωρίσει από αυτή, αν συνειδητά γαμάει κάθε της προσπάθεια να φτιάξει μουσική αντί για ενοχλητικά κακοφωνήματα που απευθύνονται στους πλέον μουσικά αδαείς, αν αντί για βίλες ονειρεύεται trailer parks και αν αντί για pop stardom γουστάρει το trash culture που η μεσοαστική καταγωγή της την εμπόδισε να ζήσει αλλά που αυτή το απορρόφησε έτσι κι αλλιώς μέσα από τις ταινίες και το ιντερνετ τη στιγμή που οι συνομήλικοί της έβλεπαν american idol μασουλώντας πατατάκια;
Ok.
Τι γίνεται τώρα αν αυτή η μπάντα αποτελείται από τρία-τέσσερα κοριτσάκια που θέλουν να δείξουν ότι δεν είναι και τόσο καλά κορίτσια, που δεν τα ενδιαφέρει και τόσο η μουσική όσο το να περνάνε καλά, που ποτέ δεν θα γίνουν η επόμενη μεγάλη μπάντα, γιατί απλά δεν είναι τόσο καλές μουσικοί και απο πάνω βαριούνται και να ηχογραφήσουν το ίδιο κομμάτι δεύτερη φορα, αλλά που παίζουν μόνο για την καύλα τους και -ναι- απλά για να φορέσουν τα φορεματάκια τους, να μεθύσουν, να παίξουν στο cool πάρτι της γειτονιάς και μετά να μπουν στο βανάκι τους και να φύγουν.

Ε, τότε είναι μάλλον προβλέψιμο ότι τα μουσικά αποτελέσματα θα είναι κάπως άτεχνα και σίγουρα αρκετά ενοχλητικά για το περισσότερο μουσικά επιμορφωμένο ακροατήριο.

Αλλά στην εποχή της jessika simpson και της adele, δεν ξέρω αν αυτό είναι τόσο κακό πράγμα τελικά.